Ja šukaju natchnieńnia viečnaha,
A jano, jak śniažynka biełaja,
To prychodzić adnojčy viečaram,
To źnikaje ŭ zaviejnym velumie.
I, jak ptuška, zimoj spałochana,
Adlataje ŭ vandroŭku doŭhuju.
A viasnoju źvinić za voknami,
Kab na dzień uśmichnucca znoŭku mnie.
|
|
